Als je SCHIP wegdrijft, ligt je ANKER los…

Auteur: 

  • onbekend
EDDIS
21/08/20

Vrijdag PSYCHOLOGIE

Over de vruchteloosheid te willen VERANDEREN wat ONVERANDERBAAR IS !

Helaas is het in de praktijk zo dat we aardig wat energie investeren in dingen die niet te veranderen zijn. Als Don Quichottes proberen we vaak de werkelijkheid naar onze hand te zetten. En zolang we dat proberen, zolang we ons richten op onveranderbare, houden we, zo zul je merken, datgene wat we zouden kúnnen veranderen vaak juist in stand.

Waar denk je het eerst aan als het gaat om dingen die je niet kunt veranderen. Misschien het weer. Als het regent, tja, dan regent het. Weinig aan te doen. Misschien de dood. De onvermijdelijkheid van het einde. Ook dat is iets waar we ons nu eenmaal bij neer moeten leggen. We worden geboren en we gaan dood. Simple as that. Maar met ons humeur is het al lastiger. Kun je dat veranderen? Kun je zeggen ‘wees blij’ en ervoor zorgen dat je het dan ook bent? Het antwoord is natuurlijk ja en nee. Het humeur is deels beïnvloedbaar, maar deels ook niet. Kun je een relatie veranderen of de cultuur van een bedrijf? Wat kun je veranderen en wat niet?

Als we naar de wereld om ons heen kijken (onszelf inbegrepen) kunnen we vijf gebieden omschrijven als onveranderbaar. Die gebieden wél willen verander is per definitie onbegonnen werk. Het is net als bij vastdenken verspilde moeite. Het is als een hond die op het strand luid blaffend met de golven in gevecht gaat.

1. Dingen veranderen. En komen ten einde.

Open deur één. En helemaal waar. Wat je ook ervaart, het zal een keer ophouden te bestaan. Alles wat ons dierbaar is, onze relatie(s), ons gezin, onze familie, ons werk, de vitaliteit van ons lichaam, alles verandert en komt ten einde. Een moeilijk, zo niet onmogelijk, te accepteren gegeven.

2. Dingen gaan niet altijd volgens plan.

Nog zo’n irritante waarheid. Had je net een leuk vakantiehuisje geregeld, was het dubbel geboekt. En kreeg jij het uitzicht op de binnenplaats. Uitgerekend de vakantie waar je een jaar voor gespaard had. Grrrr.

3. Het leven is niet altijd eerlijk.

Ja, dat is een zware dobber. Het is niet eerlijk verdeeld in het leven. Waarom werd jij ontslagen en niet je collega? Waarom was jij zwaar op de hand, onaantrekkelijk en niet bijster slim, terwijl je zusje intelligent, reuze aantrekkelijk en ook nog eens irritant blijmoedig van aard is? En hoe kan het dat iemand die rookt bijna honderd wordt terwijl zijn buurman, die altijd gezond leefde, drie keer per wek de sportschool bezocht en dagelijks zijn portie groente en fruit consumeerde, op vakantie door een onbekend virus werd geveld en op 36-jairge leeftijd aan zijn einde kwam. Dat is toch niet eerlijk? Hoezeer we ook vechten tegen de oneerlijkheid van het bestaan, in veel gevallen is het vechten tegen de bierkaai.

4. Pijn is deel van het leven.

Ja, de vijf dingen die we ta accepteren hebben worden steeds indringender. Pijn is onderdeel van het leven. Pijn omdenken is misschien wel een van de moeilijkste opgaven die er is. Waarom? Omdat pijn gewoon pijn doet. Het voelt per definitie als probleem, niet als kans.

5. Mensen zijn niet altijd liefdevol en loyaal.

Ja, ja. Misschien wel de moeilijkste om te accepteren. Met mensen omgaan impliceert het risico dat ze je ontrouw zijn. Dat ze A zeggen en B doen. Dat is misschien nog wel te dragen, maar wat als het je directe geliefden zijn? Wat als tijdens de begrafenis van je man opeens een vreemde vrouw met een zakdoekje half verscholen achter een boom staat te snotteren? Ja mensen, het klinkt misschien verzonnen, maar het gebeurt. En wat als het jou overkomt?

De werkelijkheid kun je niet veranderen. Wat je wel kunt veranderen is wat je ermee doet. Of, zoals de Amerikanen zeggen, ‘it’s never the cards your dealt, but always how you play the hand.’

Een Verhaal

Een waargebeurd verhaal over een man die vanaf zijn puberteit in aanraking kwam met politie en justitie. Diefstal, handel in drugs, overvallen met geweld. Hij zat vaker in de gevangenis dan erbuiten. De man had twee zoons. Ondanks het feit dat de jongens dezelfde moeder hadden verschilden ze als dag en nacht. De ene zoon was een kopie van zijn vader; hij belandde eveneens in de criminaliteit, werd verschillende malen veroordeeld en bracht een groot deel van zijn leven door in de gevangenis. De andere zoon leidde een totaal ander leven: hij trouwde, kreeg twee kinderen, had een keurige, bijna saaie baan en geen strafblad. Onderzoekers die geïnteresseerd waren in het nature-nurture-vraagstuk (wat kan door de genen en wat kan door de opvoeding verklaard worden?) vroegen de beide zoons onafhankelijk van elkaar: ‘Hoe verklaar je het leven dat je leidt?’ Waarop beiden, eveneens onafhankelijk van elkaar, antwoorden: ‘Wat wil je met zo’n vader.’  Bron: Huh ?! .. ja-maar… de techniek van het omdenken van Berthold Gunster

Aantal keer bekeken

1383