Vrijdag Psychologie
Je innerlijk kind: een update voor je ziel
“We leven in een volwassen lichaam, maar vaak nog met de software van een twaalfjarige.”
Psychologe Delia Amoruso raakt met deze metafoor een gevoelige snaar. Haar recente boek "Ik kan er iets aan doen" maakt het thema van het innerlijk kind opnieuw actueel, met wortels die teruggaan tot Carl Jung, Charles Whitfield en John Bradshaw. Jung sprak over het ‘goddelijk kind’ als archetype; Whitfield introduceerde het begrip ‘het kind van binnen’; Bradshaw schreef Homecoming en leerde een generatie hun gekwetste kind te erkennen. Vandaag is dat kind springlevend in coaching, therapie én de populaire psychologie.
Maar wat IS dat innerlijk kind?
Het is het deel in ons dat gevormd werd door onze vroegste ervaringen – onze behoeften, angsten, overtuigingen, reacties en verlangens. Niet zelden dragen we er ook pijn, schaamte of gemis in mee. De meest voorkomende KERNWONDEN (een ander woord voor trauma’s) zijn verlating, afwijzingn, machteloosheid, emotionele verwaarlozing en fysiek en emotioneel misbruik. Stuk voor stuk zeer pijnlijke ervaringen die het zelfbeeld en de overtuigingen van het kind mee vormen.
Vragen waar we ook allemaal wel eens tegenaan lopen zijn bijvoorbeeld… Waarom heb ik telkens opnieuw dezelfde ruzie met mijn partner? Waarom zeg ik ja als ik nee bedoel? Waarom triggert mijn baas mij zo? Waarom? Waarom?
Wanneer een kind onvoldoende gehoord, gezien of gerustgesteld werd, blijft dat innerlijk kind – ook op volwassen leeftijd – roepen om aandacht. Soms luid, soms stil. Het reageert impulsief, voelt zich snel afgewezen, hunkert naar bevestiging of saboteert goede relaties.
Herken je dit?
- Je voelt je onredelijk boos als iemand je niet terugbelt.
- Je vermijdt conflicten omdat je steeds bang bent iemand te verliezen.
- Je werkt jezelf uit de naad om geliefd te blijven – zelfs als je er bijna aan onderdoor gaat.
- Je huilt om iets ‘kleins’ en denkt: waarom raakt me dit zó diep?
Dat zijn geen kinderachtige reacties. Het is het kind in jou dat spreekt.
Het gekwetste kind en de patronen van vroeger
Delia Amoruso benoemt het treffend: zolang we onze innerlijke software niet herzien, blijven we oude scripts afspelen. We reageren dan niet op de huidige realiteit, maar op een oud verhaal.
Bijvoorbeeld: als je als kind altijd de sterke moest zijn, vind je het nu moeilijk om hulp te vragen.
Of: als je emotioneel werd afgewezen, durf je nu geen grenzen te stellen. Of Misschien kreeg je wel lekkere boterhammen maar was er nooit ruimte om boos te zijn.
Herkenbare patronen. Vaak pijnlijke patronen.
Wat kun je ermee doen?
Bewustwording is de eerste stap. Door je gekwetste kind te leren kennen, ga je beter begrijpen waarom je doet wat je doet. Het gaat niet om jezelf heropvoeden, maar om jezelf eindelijk te omarmen. Zoals je toen nodig had.
Concrete oefeningen:
- Schrijf een brief aan je jongere zelf: wat had jij toen nodig?
- Herken je trigger-momenten – wanneer reageer je groter dan het moment?
- Visualiseer jezelf als kind en leer innerlijk te troosten, gerust te stellen, te zeggen: ik ben er voor jou.
Wat het je kan brengen
- Meer innerlijke rust
- Betere relaties (je projecteert minder oude pijn op anderen)
- Minder zelfveroordeling en meer mildheid
- Sterker besef: ik ben niet mijn verleden, ik ben méér dan mijn patronen
Misschien is dit hét moment om jezelf een innerlijke software-update te gunnen.
Niet om te worden wie je dacht te moeten zijn, maar om weer te worden wie je ooit was – voor het kind in jou zich moest aanpassen.
Met warme groet,
Eddy
