Valentijnsdag
Het is vooral een feestje voor de wenskaartenindustrie: Valentijnsdag. Veel fantasie hebben de kaartenmakers niet: de meeste Valentijnskaarten zijn rijkelijk voorzien van harten. Slaat dat ergens op, of heeft LIEFDE eigenlijk helemaal niet zo veel met het hart te maken?
Van oudsher staat het HART symbool voor de warmte en voor het bestaan. Of zelfs voor de ziel: ‘HARTELOOS’ staat eigenlijk aan ‘ZIELLOOS’.
Maar hoe zit dat met liefde? Als mensen gevraagd wordt waar in hun lijf ze sensaties ervaren als het om liefde gaat, dan is dat niet alleen in de HARTSTREEK. Dit is typisch genoeg wel zo als het gaat om liefdesverdriet: veel mensen omschrijven dat als echte HARTENPIJN, een brok achter het borstbeen of letterlijk het gevoel van een GEBROKEN hart.
Maar bij VERLIEFDHEID is dat dus anders. Als je een man of vrouw ontmoet die jou in vuur en vlam zet, dan gaat je hart vaak flink tekeer. Maar het gevoel lijkt ook veel lager te zitten; de bekende VLINDERS in de buik, of een KNOOP in de maag. De verklaring hiervoor is dat verliefdheid verbonden is met het limbische deel van je brein: het stuk van je hersens dat EMOTIES reguleert en dat al heel vroeg in je ontwikkeling ontstaan is. VERSTANDIG kiezen heeft daar geen plek; niet voor niets wordt verliefd zijn vaak vergeleken met je ‘verstand verliezen’ Liefde maakt blind.
Het soort liefde dat op een gegeven moment in de plaats komt van verliefdheid is lichamelijk vooral verbonden met de neocortex. Want die liefde heeft ook te maken met de ander GOED kennen en hem of haar WAARDEREN om wie hij of zij is. Dan is liefde NIET MEER BLIND; het maakt juist dat je de ander écht ziet. De leuke kanten, waar je makkelijk verliefd op kon worden, maar ook de minder leuke kanten, waarvan je hebt leren houden omdat die bij de ander horen. Als het zover komt, zit iemand pas ECHT in je HART ;o)
