Kritisch denken tot je hersenen eruit vallen.
Mensen hangen de uitzinnigste theorieën aan en zien ze als bewijs dat ze ‘kritisch denken’. Twee jaar pandemie heeft een lange sliert ontmaskeraars voortgebracht. ‘Zelf onderzoek doen’, is het refrein van de meeste ‘kritische’ onder hen.
En: ‘Ik stel alleen maar vragen.’ Het kritische denken ontspoort als het ontaardt in een karikatuur. Een kritische houding verwordt tot een trucje. Je geeft er blijk van door een afwijkend standpunt in te nemen, tegen de stroom in te roeien. Volgzaamheid daarentegen is verdacht. Hier dreigt de valkuil van de heroïsche verleiding. De dwarse eenling roept wrevel op, maar ging dat niet vaker zo in de geschiedenis? Hij mag zich een erfgenaam van de dappere Socrates wanen. Het wordt problematisch als de maatschappelijke weerstand gaat fungeren als keurmerk: omdát een theorie leidt tot ongemak, moet zij wel interessant zijn. Dit leert deze klassieker uit de handboeken over kritisch denken: ‘Het loont om een open geest te hebben, maar niet zo open dat je hersenen eruit vallen.’
Gespot in ‘Het Financiële Dagblad’ – Columnist Sebastien
