EDDIS | Eddy's Dagelijks Doordenkende Inspirerende Spreuken | Eddy Claesen

Maandagmorgen 08.00 uur, David Bowie is, zo hoor ik net op de radio, zondag overleden. Terwijl hij nog afgelopen vrijdag op zijn 69ste verjaardag
zijn laatste album BLACKSTAR uitbracht.  Bowie schreef verschillende prachtige hits, waaronder Let’s Dance, Space Oddity, Heroes, Under Pressure,
Rebel-Rebel en Life on Mars.  Ongelooflijk en onvergetelijk is zijn muziek. 

Op diezelfde zondag waren wij op bezoek bij mijn schoonvader in het ziekenhuis, die – zo stelde we vast - sinds zaterdagavond blijkbaar een
nieuwe buur op zijn kamer had.  De man, zat met de glimlach én in zijn kleren een gezellige babbel te houden met “den bompa” …  Hij was zo
enthousiast én verstandig aan het praten, dat mijn mond letterlijk open viel, toen hij ons wist te vertellen dat hij 92 jaar oud was.
De combinatie van zijn uiterlijk én zijn enthousiaste verstandige communicatie liet ons nooit vermoeden dat hij 92 was. Wow, dacht ik bij
mijzelf daar teken ik dadelijk voor.  Tijdens het gesprek bleek dat hij héél zijn leven – in verschillende orkesten - muziek had gespeeld.
Trompet, saxofoon én dat hij nu nog de hawaïaanse gitaar en accordeon geleerd had. Zijn overleden vader, zijn zoon en kleinkind speelden ook
muziek. Dus een echte, echte muzikale familie.  Hij vertelde met héél veel energie over het bespelen van deze gitaar, het feit dat dit een
instrument was voor op de schoot te leggen, het aantal snaren, de afstand van de snaren, het hebben van een koperen hulpstuk op de vingers…
enfin echte passie en dit op 92 jaar. Mooi om te zien, te horen… Tot hij plots aan het zeggen was “dat hij  niet zoals alle andere muzikanten … “
en toen van de een op andere moment, zonder enige aanleiding, stopte hij met praten.  Zijn ogen draaide naar het wit en hij snakte zacht … even naar lucht. 

Wetende dat er echt iets ernstig aan de hand was hebben wij dadelijk de verpleegsters geroepen, die met vier alles deden om de man te helpen… 
Omdat alle hulp voorhanden was en wij niet in de weg wilde lopen,  zijn we met “den bompa” naar de cafetaria gegaan en hebben wij ons de hele
tijd ongerust afgevraagd hoe het met de man zou gaan… Toen we nog geen half uurtje later op de kamer kwamen bleek de man, aan een longembolie,
gestorven te zijn. De familie was juist aanwezig en zowel de verpleegsters als de familie, als wij zelf waren héél erg aangedaan. Vooral omdat wij de
laatste mensen waren die met “deze prachtig gepassioneerde oude man” gepraat hebben, was het echt belangrijk om deze laatste momenten, 
het  positieve beeld en zijn laatste woorden aan de familie over te brengen. Hun vader, man, opa … is, en dat weet ik zeker,  in “zijn passie overleden”.
Voor mij persoonlijk zijn zondag twee muzikale artiesten gestorven… Bowie en deze onbekende van muziek gepassioneerde oude man van 92. 
Bij elk Bowieliedje dat ik nog zal horen, zal deze lieve man, een bijzondere herinnering zijn… Er zijn nu twee muzikanten van ons heen gegaan én
zoals David Bowie het zou zeggen "I don't know where I'm going from here, but I promise it won't be boring."  Veel muziek toegewenst, waar jullie
ook zijn…

Ons oprecht medeleven en heel véél sterkte met dit verlies aan beide families