ER TUSSEN IN
In Sint-Petersburg bracht de gids ons naar het Nicolaas Paleis, waar we een echte Russische maaltijd voorgeschoteld kregen. Naar goede gewoonte begon die met een glaasje wodka dat je onder luid ‘Nasdrovje’ roepen in één keer achterover moest slaan. Zo wordt je mond gereinigd, zodat je smaken beter kunt proeven.
Aan onze tafel zat een vrouw die voor zichzelf nogal wat eetregels had. Ze at geen vlees, ze lustte geen soep of groenten, ze dronk geen alcohol. En dat was nu juist wat er werd aangeboden. De gids baalde. Haar Russische gastvrijheid was in het geding. Je kunt een gast toch niet hongerig weg laten gaan? De gids overlegde nog eens extra in de keuken, maar het was te laat om iets anders klaar te maken. Als de gast het van tevoren had gezegd, was er een aparte maaltijd voor haar geregeld. Onze tafelgenote verliet het paleis hongerig. Ze had mopperend één stuk brood gegeten en onze gastheren min of meer beledigd door alles zo opvallend af te wijzen.
De gids was gelukkig veerkrachtig genoeg om haar Russische gastvrijheid even opzij te zetten en de afwijzing niet PERSOONLIJK te nemen. Ze had haar best gedaan. De vrouw had een keuze gemaakt, met de daarbij behorende consequenties.
GROTE VERLIEZER was echter de ECHTGENOOT. Die had erg genoten van het eten, maar had de rest van de middag een mopperende vrouw aan zijn zijde. We begrepen nu waarom hij zo gretig alle drankjes van zijn vrouw had opgedronken. Boeiend hoe iemand waarschijnlijk zonder het ECHT ZELF te willen zichzelf ne degene van wie zij (neem ik aan) houdt in de weg zit…
