Kwetsbaarheid
In haar column merkt Annemiek Schrijver ‘De Verwondering’ (KRO-NCRV) op dat veel mensen moeite hebben met hulp vragen. En dat is zonde, schrijft ze
"Als we onze kwetsbaarheid tonen, geven we de ander de kans om mededogen te oefenen."
Het is een zin die blijft resoneren. Omdat kwetsbaarheid tonen geen teken van zwakte is,
maar een uitnodiging tot echte verbinding.
Over het thema "hulp vragen" hoorde ik jaren geleden, tijdens een sessie in Nederland wijlen Paul de Blot (hoogleraar Business Spiritualiteit aan de Universiteit Nijenrode), een uitspraak die me altijd is bijgebleven. Hij zei:
“Oprecht hulp vragen aan iemand, is tegelijk ook een diepe vorm van erkenning.”
Echte erkenning gaat niet alleen over wat iemand weet of doet, maar vooral over wie hij is – over zijn betrouwbaarheid en de waarden die hij belichaamt als mens.
Hulp vragen vergt MOED. Maar het GEEFT ook iets krachtigs: erkenning, nabijheid en menselijkheid.
Hoe ervaar jij het om hulp te vragen? En wat doet het met jou als iemand jou om hulp vraagt?
