Het “MEN” verhaal
Stereotiep gedrag, conformisme, mode, massacultuur... dit collectieve programma waarin wij al dan niet bewust worden ondergedompeld zou "tijdgeest", "media" of "bedrijfscultuur" kunnen heten. Of zelfs gewoonweg "men".
"Men" mag dan al een geruststellend personage zijn, "men" is ook opdringerig.
Eén enkel onbewaakt moment en "men" denkt in onze plaats. Het probleem is dat "men" niet altijd gelijk heeft, ook al lijkt "men" de collectieve wijsheid in pacht te hebben. "Men" is een vreemd personage en bulkt van de paradoxen. Stel u even een wandelaar voor op het platteland, op een ijskoude winterdag. Plots staat hij voor een dichtgevroren vijver. Maar omdat hij niemand op het ijs ziet, besluit hij er zich niet op te wagen.
Even later ziet hij een andere vijver waarop vele schaatsers - samen goed voor een paar ton - zich aan het vermaken zijn. De wandelaar stapt zonder aarzelen het ijs op en begint tussen alle anderen over de vijver te glijden.
Moraal van het verhaal: hoe groter het gevaar, hoe minder bang "men" is.
"Men" heeft dus een instinctieve, onbewuste kant en neemt daardoor soms onredelijke risico's. Maar paradoxaal genoeg heeft "men" ook een andere kant
- een heel bewuste dit keer - die weigert risico's te nemen daar waar die nochtans perfect verantwoord zouden zijn. Alleen al de angst om anders te zijn, om af te wijken van het rekenkundige gemiddelde, volstaat soms om elk nieuw idee in de kiem te smoren. Uit angst voor wat "men" zal zeggen.
Twee weten meer dan één, drie weten meer dan twee... maar het blijft niet in stijgende lijn gaan. Op een bepaald moment daalt de curve weer. Van een massa valt nu eenmaal geen uitvinding te verwachten… (Ingestuurd door Vanderhallen dd 13/09/2005)
