NU of Nooit
uit de greep van het denken
Er bestaan twee perspectieven van waaruit we als mens in het leven kunnen staan. Het eerste, en meest gangbare, is het perspectief van de vereenzelviging met ons denken en voelen. De onophoudelijke activiteit van het verstand (the mind) is ons referentiepunt geworden en we denken dit denken te zijn.
Vrijwel de gehele mensheid leeft vanuit de identificatie met zijn mentaal-emotionele toestand en daarom lijkt het ook de gewoonste zaak van de wereld om hieraan je zelf-gevoel te ontlenen. Maar hoe gewoon is het eigenlijk? Kun je überhaupt vrijheid en innerlijke vrede vinden binnen deze toestand? Het rusteloze denken produceert bij een 'normaal' iemand zo'n 60.000 gedachten (plus bijbehorende gevoelens) per etmaal. De meeste gedachtepatronen hiervan zijn oud en weinig creatief; ze doen het meest denken aan een grammofoonplaat die is blijven hangen. Dit onvrijwillige mentale lawaai is de bron van een fundamenteel gevoel van onrust bij vrijwel ieder mens. Het schept verwarring en ontneemt ons veel van onze levensenergie.
Deze toestand, waarin het verstand ons leven regeert, is weleens de toestand van "normale krankzinnigheid" genoemd. Typerend voor deze staat is, dat je nooit je aandacht vrij hebt om helemaal in het moment te zijn. Als je de activiteit van het denken nauwlettend observeert zul je merken dat het vaak gericht is op een denkbeeldige toekomst waarin je meer geluk of vervulling hoopt te ervaren. Een valkuil, omdat geluk niet verkrijgbaar is in de toekomst.
Er is echter ook een ander perspectief mogelijk: in deze staat is het mentale geraas van het verstand naar de achtergrond verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor iets wat je de intelligentie achter het denken zou kunnen noemen; het stille waarnemende zelf dat er altijd al was, maar steeds werd overschaduwd door het denken. Het wordt gekenmerkt door rust, vitaliteit, helderheid en vrijheid. Altijd fris, altijd nieuw en altijd in het NU.
Als deze aanwezigheid je referentiepunt is geworden betekent dat het einde van elk psychologisch probleem. Het is puur een kwestie van perspectief: wat is er op de voorgrond, en wat op de achtergrond? Aanwezigheid in het Nu, of een verhaal in het verstand? Zo simpel is het, maar het verstand is erg geslepen en kent allerlei trucs om je telkens weer te verleiden en in onbewustheid (identificatie) gevangen te houden. Op die manier blijft het zichzelf aanzwengelen.
Een stukje uit een workshop die in Nederland gegeven wordt, door Erik van Zydam.
Hierin ontdekt je hoe eenvoudig het is om je aandacht aan het denken te onttrekken en in plaats daarvan aan het huidige moment te geven. Consequent toegepast leidt dit tot een radicale verschuiving van perspectief: van onrust naar rust, van angst naar vertrouwen, van illusie naar werkelijkheid.
