Parabel van Vis en Vogel
Vis en Vogel zaten samen op een bank en in de penarie. Hun leven was sedert vorige maand volledig ondersteboven gehaald. En nu zaten ze daar. Noch Vis, noch Vogel waren in staat te doen wat van hen verlangd werd. Respectievelijk te zwemmen en te vliegen, hun deel van de natuur in evenwicht te houden en de mens van een mooi stuk natuurdecor te voorzien. Maar het evenwicht was verstoord, de zee was leeg en geen noot muziek in de lucht.
Twee maand geleden had de eigenaar van zon, zee en lucht een onderzoek laten verrichten naar het gebruik van de natuurbronnen. Hieruit was gebleken dat deze te verkwistend werden aangewend. Geen enkele vis had zoveel water nodig als de zee aanbood. En er was evenmin een vogel die alle beschikbare lucht doorkliefde. Aldus geschiedde het dat men Vogel zoveel lucht aanmat als zijn spanwijdte nodig had, plus 10%. Ook Vis moest het stellen met een cilinder vol water, overéénkomstig zijn romp en vinnen. Afspraken werden gemaakt omtrent de zwem- en vliegafstand. Vis en Vogel bevonden zich in een geoptimaliseerde omgeving.
En nu, net nu de lente kwam, en alles opnieuw moest gaan leven, er vernieuwing en creativiteit in de lucht zou moeten hangen, bleek niets nog te werken. Vis en Vogel zwommen en vlogen niet meer. En Boom kreeg ook geen nieuwe bladeren, nu hij in zijn net afgemeten pot grond stond. Op optimale wijze had men de creativiteit gedood
Zie boekje de kracht van ontmoetingen (verhalen van mensen die werken) door Jens Pas http://www.dekrachtvanontmoetingen.be/index.php
