‘Grote jongens wenen niet’ en ‘meisjes moeten flink zijn’. Ouders willen kinderen die weerbaar zijn. Ze tonen strengheid
om hen voor te bereiden op een toekomst waar zorgen deel uitmaken van het leven. Het is voor elke opvoeder een
moeilijke balans tussen aansturen en loslaten, aanmanen en laten gaan. Alleen zo kan een kind of jongere zelfredzaam worden.
We lopen echter het risico ‘hulp leren vragen’ niet op te nemen in onze opvoeding.
Als een kind signalen geeft dat een en ander ‘niet lekker zit’, wordt van een volwassene verwacht daarbij stil te staan.
Maar onze hectische wereld die bol staat van de efficiëntie verdraagt haast niet dat een kind een (innerlijk) probleem heeft.
In de ratrace loopt de gemiddelde ouder zijn agenda achterna.
Zo wordt ‘er-zijn’ of ‘er-niet-zijn’ maatwerk.
Als we er zijn, krijgen kinderen aandacht vanuit onze bekommernis elk tekort aan hun adres te voorkomen of weg te werken.
We geven echter subtiel een non-verbale boodschap mee. ‘Als je het leven, met al haar eisen en mijn inspanningen om die
te beheersen niet te veel verstoort, dan ben je OK.’
Kinderen die in een strak georganiseerd leven zitten, gaan dingen noodgedwongen in zichzelf opslaan. Dit gebeurt vaak
met de gedachte: ik wil mama of papa niet tot last zijn, wil flink zijn, niet huilen.
Tot het te veel wordt.
Dus het beste in je kinderen versterken? Jazeker. Ze leren bij hun eigen kracht te komen? Absoluut. Maar ze evenzeer
bewust maken van hun grenzen, ze leren de moed op te brengen te delen wat in hen leeft én aanmoedigen tijdig hulp te zoeken.
Het getuigt immers van volwassenheid en verantwoordelijkheidszin als je je eigen grenzen leert kennen en uit respect voor jezelf en je omgeving weet wanneer je een ander nodig hebt.
Als ik mijn kwetsbaarheid toelaat, krijg ik de kans een verborgen sterke kant te ontvouwen, die een meer
evenwichtige ontwikkeling voor mezelf garandeert en die tegelijk maakt dat ik meer oog krijg voor de onuitgesproken noden van een ander. (Bron: Bond zonder Naam)
P.S. een EXTRAATJE van mij:
Met hulp vragen doe je niet alléén jezelf een plezier, maar ook diegene aan wie je hulp vraagt. Het is namelijk een van de grootste erkenningen die je kan geven aan deze persoon. Het is een erkenning van zijn kennis, zijn competenties, zijn vertrouwen, zijn goedheid, en zoveel méér … dus waarom zouden we het niet doen…
groetjes Eddy
