Voor al mijn vrienden en kennissen op deze spreukenmail…
Mijn moeder (77) is na een operatie wegens kanker aan haar baarmoeder, die aanvankelijk slechts enkele weken herstel
zou moeten kennen, vandaag overleden. De aanvankelijke operatie was blijkbaar zwaarder dan verwacht én tijdens haar
herstelfase kreeg ze te maken met verschillende zéér ernstige complicaties. Ze is dan ook verschillende keren terug
opgenomen in de intensive afdeling. Zo ook tijdens de nacht van maandag op dinsdag jl. Een paar dagen daarvoor was
ze eigenlijk terug aan de betere hand en kon ze eigenlijk nog wat genieten van de wereldbeker voetbal… Ondanks dit alles is
ze vandaag, dankzij de hulp en de goede zorgen op deze afdeling, waarvoor mijn oprechte dank, rustig en zonder pijn kunnen heengaan…
Mijn dank gaat dan ook uit naar alle verzorgers en geneesheren die hun taak ernstig nemen. Ik heb in deze fase van kortbij kunnen,
mogen en moeten meemaken dat het verplegend personeel vaak echt onderbemand is én dat deze mensen, op enkele uitzonderingen
na, ondanks alles echt hun best doen … Dokters, verpleging “het is echt wel een roeping” … waar we alleen maar respect voor
kunnen hebben… Oprecht mijn dank.
We gaan, samen met onze kleine familie, even rust wat nemen.
Onze medewerkers op het kantoor staan uiteraard, zoals altijd, ter uwer beschikking, alvast bedankt voor het begrip!
