Zal jij altijd van mij houden?

Auteur: 

Passie, pijn, liefde, romantiek en spiritualiteit in onze relaties
Liefde. Niets waar meer over geschreven, gezongen, gesakkerd, gehuild, gepraat, nagedacht, gedroomd wordt. Liefde houdt ons duidelijk in de ban.
Onze relaties nemen ons mee in een roes van heerlijke bedwelming.... zolang we verliefd zijn. Maar eens het "over" is komen we met een harde smak weer op de koude grond terecht ("de realiteit" zoals dat heet) en voelen we ons tekort gedaan, gekwetst, alleen en ellendig. We dromen van een ander of leggen ons neer bij ons lot.
We houden ons veel te veel bezig met de vraag :"Zal je van mij houden?" Net of we niet anders kunnen leven dan met de liefde en waardering van een ander persoon.
Is er echt geen alternatief? Kan het alleen maar zo?
Zijn we gedoemd om steeds weer hetzelfde scenario af te draaien? Of is er een andere manier om te kunnen houden van iemand anders zonder er zelf aan ten gronde te gaan, zonder onszelf weg te moeten cijferen, zonder die knagende angst of hij / zij morgen ook nog van ons zal houden? Is er een manier om ook van onszelf te houden terwijl we van een ander houden? Is er een manier om de liefde te laten blijven duren?